Szybko będzie, bo już późno, a zarazem wcześnie.

Samotna pętla do Januszkowic. Porobiliśmy sobie z nie-Całobiałym zdjęcia.







"This is the road to hell..."





Wyścig z czasem, wszak po 21.00 godzinie już było, ja w Łozinie dopiero, a w perspektywie jazda przez las.
Na liczniku 30 km. Mało! Zahaczenie o dom w celu zaspokojenia potrzeby filozoficznej i się porwałam na pętlę po Wrocławiu. Wracam- obiad-nie-Bimber (znany na Psim Polu jako podglądAREK) dzwoni i składa mi niemoralną (a jakże) propozycję. Chwilę później spotykam ICH (ONB+ Kozioł) pod HIPO.
-Nie jadę z Wami.
10 minut rozmowy
-A to może pojadę.

Mają chłopaki dar przekonywania. Albo ja jestem za mało asertywna.


Przerwa na picie i węgle. Kozłowe ostre koło blaskiem swym przyćmiewa piękno Treka i ONBowej szosy CLASSIC.



Godzina 3.00- w końcu w domu. Pozostałe km spisane z licznika- telefon padł (a to ci niespodzianka).

Pokaż trasę GPS

A może raczej pisk. A potem się jedzie przez miasto niczym 40 letni Rysiek w kapciach na komunijnym Romecie oliwionym 10 lat temu. A jak do tego dorzucę jeszcze cykliczne ślizganie się łańcucha na kółeczku w prowadnicy... To tak jakby Rysiek do kapci ubrał czarne skarpety przetarte na pięcie. Damn, ale ze mnie Rysiek dzisiaj był...

Jutro zostaną tylko czarne, przetarte skarpety, bo cały czas się gryzę: ACERA czy DEORE czy sam KÓŁECZKA, a gdy wyjdę z finansowej czarnej dupy kółeczka z Ryśkową ACERA podmienię na DEORE. Typowo kobiece dylematy...

Jeździł ten Rysiek do pracy (godzina 7.00, V avg 24 km/h- po niezmrużeniu nawet na chwile oka w nocy- kawa kopa musiała dać). 3 pączki na śniadanie Rysiek wciągnął, poskakał trochę w robocie i nie powiem, żebym był w szczycie formy. W sumie każdy pół obrót był dla Ryśka niczym 10 kółek na karuzeli, a tu jeszcze z sączy się z głośnika "Jak w kołowrotku, bezwolnie się kręcę" <A. M. Jopek>. Nie powiem czuł się Rychu jak ten kołowrotek. Nic tam, co go nie zabije to go wzmocni.

Przynajmniej dziś rano pamiętałam, że JOGA była i nie wpadłam do klubu z dziarskim bananem na twarzy i donośnym "SIEMAAAA JOLAAA!". Bo tydzień temu to karmę paniom ćwiczącym zaburzyłam moim powitaniem. OGARNIJ SIĘ RYCHU!

Dzisiaj napinałam i pokazywałam bica, naramienne oraz czworoboczne. Bo od czego ja już śladów na tych plecach nie mam- bokserka (koszulka taka), ramiączka (takie uchwyty do bluzki letniej). A coś czuję, że zbliża się ten jeden dzień w roku, ten jeden raz na ruski rok, kiedy zamienię lycrę na sukienkę i SPD na szpilki. A że w sukience negliż pleców całkowity- muszę wyrównać te cieniowania na plecach. I tak żem dzisiaj jeździła po WRO odziana NIE_PRO.

Radosna wieść dzisiaj do mnie dotarła- rower, o którym wczoraj pisałam, że został skradziony- DZISIAJ SIĘ ODNALAZŁ! I wierzcie lub nie- jest to zasługą eins, zwei... POLIZEI! :D



Ach, przynajmniej nieszczęsne koło zaliczyłam, co było powodem mojego niespania, a pytanie dostałam całe JEDNO, na które odpowie każdy z Was- jak gestykulacja może wpłynąć na zakłócenie przekazywanego komunikatu? A ja całą noc nie spałam, bo się UCZYYYŁAAAAAM! Dostałam jedno PYTANKO NA ŚNIADANKO, po czym pani dr, która bardzo lubię, gdyż MENAGER z niej iście wzorcowy stwierdziła, że nie ma czasu na takie rzeczy i nam zaliczenie dała. A na koniec jak zwykle mi zostały takie pierdoły typu WPIS za chodzenie do sauny z przedmiotu odnowa biologiczna i napisanie jakiegoś ala'kolokwium z angielskiego

Nie skacz do Ryśka, bo Ci Rysiek pociągnie z bica i z podkulonym ogonem będziesz kicał!



Będę Cię na rękach nosić do końca życia i o 1 dzień dłużej!



I jeszcze ostatnia gloryfikacja Wojtusia, gdyż tego zdjęcia dodać zapomniałam, a tu najlepiej widać, że nie szedł na łatwiznę!



I jeszcze po raz 10 odsłuchuję cover Kasi, więc i Wy chociaż raz posłuchajcie! (i popatrzcie, bo wizualnie całkiem dobrze się prezentuje!)

&feature=relmfu

Jak już na forum pisałam- przyda się każda pomoc w poszukiwaniu roweru- ot choćby nawet uważne rozglądanie się podczas codziennych wojaży! Model: Kona Stinky 08
Wpiszcie sobie proszę nr telefonu z poniższego ogłoszenia i kontaktujcie się w razie potrzeby! Jeżeli w niedzielę będziecie gdzieś w okolicy Młyna/Dworca Świebodzkiego- zwróćcie szczególną uwagę na rowerowych handlarzy.

Macie możliwość i chęci- drukujcie ogłoszenia, rozklejajcie gdzie się da. POMÓŻMY W ODNALEZIENIU SKRADZIONYCH MARZEŃ!

A zaczął się dzień od porannego wybiegania z kolega mym Andrzejem. 9 km w tempie towarzyskim. Tak sobie myślę, że nam to by i maraton nie starczył, żeby się wygadać. Nawijka mi się włącza podczas biegania jak po wódce, zastanawiające...

ALE wracając do tytułu wpisu- nie żebym się porywała z Trekiem na wrocławskie Kilimandżaro... Ale Wojtek zaprosił MĄ osobę do kibicowania mu w wyścigu. Tak więc porzuciłam dzisiaj nabijanie km na trzebnickich szosach i po wybieganiu, dorzuceniu węgli zajechałam pod Morskie Oko. Rolą moja było:
-wsparcie
-fotografowanie
-dbanie o bidon
-podziwianie rowerów (Specialized... <3)
-wygranie karnetu do Altra Fitness Club

Wielką przyjemność mi wszystkie te czynności sprawiły. Tym bardziej, że WOJTUŚ mój ulubiony zakończył wyścig na pozycji 12/60 w U23 (ożesz! Ja się nie łapię już! :(). I teraz podziwiamy zdjęcia, bo JA je robiłam i podziwiamy, bo jest na nich WOJTEK.


















I tak przyjechałam JA po 17.00 do domu, dorzuciłam węgla i ruszyłam do Siechnic zawieźć gościowi kask sprzedany na Allegro (zysk 60 zł- taka handlara ze mnie) i koleżance spodnie (+50 zł- to już się kwalifikuje do biznesłumen). Wracam już, grzeję prawie 30, a tu JAK MI BIMBER ŚWIŚNIE... Po hamulcach i się mnie pyta czy nie mam ochoty, no wiecie na co... Na nocną penetrację. Po Wrocławiu.

Cóż za pytanie! PRZECIE ja zawsze mam ochotę. A nawet jak jej nie mam, to mi się zachce na samą myśl. I tak penetrowaliśmy z Arkiem i jego kolegą ten Wrocław przez kilometrów prawie PIĘĆDZIESIĄT- stąd suma summarum ponad 100 pyknęło dnia pięknego, niedzielnego, słonecznego. I znowu wina faceta, że nie poszłam spać jak należy, tylko zdjęcia obrabiam i wpis tworzę o godzinie 4.00 rano. Dziś tworzę, a jutro dostaję- z egzaminu, którego nieeee maaaaaam ^^

Takie nic znowu- dzisiaj po Wrocławiu krążyłam i robiłam zdjęcia do opisania trasy w ramach jakiegoś tam konkursu. Przy okazji porobiłam zdjęcia wszelkich utrudnień na wrocławskich DDRach i wysłałam maila do naszego oficera rowerowego z prośba o interwencję. A było to...

1. Dżungla na ul. Irkuckiej



2. Mój ulubiony przystanek



3. Nieoznaczone DDRy na prostopadłych podporządkowanych do ul. Brucknera: Gęsia, Wronia



A tu ul. Gęsia z perspektywy kierowcy- ni znaku, ni zebry, niczego co by sugerowało, że jest przejście dla pieszych, że o DDR nie wspomnę.




4. Znaki, nad którymi ile razy jadę tyle razy dumam- dlaczegóż to przez ten kawałek DDRu nie ma i co wobec tego oznaczają namalowane na asfalcie rowery na odcinku 20 m, gdzie DDR znika. Hm. :)




5. Zaraz po zjeździe z wiaduktu z ul. Bora Komorowskiego dosyć niebezpieczny zakręt gdzie nie widać czy ktoś jedzie. Że nie wspomnę o młodzieży, która zaraz za zakrętem upodobała sobie DDR do ćwiczenia trików na rolkach lub deskorolce. Ale to akurat nie przeszkadza mi osobiście- lepiej żeby mi po tym DDRze na rolkach czy deskorolkach jeździli niż siedzieli pod sklepem, piwkowali i takie tam... Albo w domu przed komputerem.






I na koniec miło zaskoczona, że wreszcie zrobiono coś z tym nieszczęsnym zakrętem na moście Grunwaldzkim- jest i LUSTRO!

Coś czyli prawie nic, ale jednak- symboliczne niecałe 25 km. Godzina 3:00 jest, więc czas na wnioski z dnia wczorajszego, tj. 18.05:
- selekcja w klubach przebiega na zasadzie zdawania egzaminu z fizjologii- podoba się PANU i władcy- jesteś do przodu, nie podoba- hm.
- za stara jestem, żeby tańcować do umc umc umc- choćbym nie wiem co wzięła (choć nie brałam) i ile wypiła
- nie chodzę do klubów, gdyż nie odczuwam więzów z ludźmi tam przebywającymi (nie mam doczepionych włosów i za blada jestem :()
- nie, nie, nie, nie znoszę gdy się ktoś o mnie ociera bez pozwolenia, a co dopiero obija, gdy chcę czerpać radość z tańcowania

A dystans taki humorystyczny dziś, gdyż postanowiłam przed imprezą zrobić tzw. MANIKIR, a wcześniej spałam do popołudnia nadrabiając ostatnie niewyspania- wczorajszy powrót z pracy po 22.00 w tempie 13 (!!!) km/h mówi sam za siebie. Wyglądałam jak Zombie (i tak się czułam).

Sesja jeszcze się nie zaczęła, a ja już ją skończyłam :D Jeszcze 3 wpisy i 4. rok z głowy! Że nie wspomnę o tym, iż to pierwszy raz, kiedy nie mam żadnego egzaminu. Jeździć, nie umierać!

Dzisiaj dojazdówki na uczelnię i do pracy.

A teraz czas na salsę! Buenas noches!

Ale żem sobie wpis zrobiła! Dałam dodaj i mi się usunęło- a zawsze w wordzie zapisuję, tylko dzisiaj się nie chciało :D

4 sytułejszyn dzisiaj miałam takie, że zdałby się tasak, siekiera, dzida i dog francuski lub bullmastiff.

1. Odkroić ozór pyskatej kobiecie próbującej mi wejść pod koła, co na moje "Tu jest DDR" wysuwała argumenty:
- Tu nie ma DDR (pokazałam jej namalowany rower)
- Tu jest przystanek (pokazałam jej chodnik obok gdzie jest przystanek)
- "Chciałam zrobić krok, nie mogę?! (-.-')
- Chcę stanąć w cieniu! (to niech pani stanie ZA DDR na trawie)
- Będę stać gdzie chcę!





2. Rabnąć siekierą w maskę samochodu babie, która zatrzymała się na podporządkowanej przed DDR, a kiedy już prawie ją minęłam dodała gazu i zahaczyła maską o moje tylne koło i odjechała jak gdyby nic. Wypięłam się z SPD i utrzymałam równowagę.





3. Wbić dzidę w babę, która stała na środku DDR WIDZĄC mnie z daleka jak jadę. Spacerowała sobie tym środkiem, a im bliżej byłam to ona się zatrzymała, stała i patrzyła na mnie. Nawet nie drgnęła gdy tuż obok niej przejechałam. Pewnie lubi takie zabawy kto pierwszy ustąpi.





4. Puścić na babę z trzema pieskami radosnego psa rasy bullmastiff- jeden z najbardziej śliniących się co by się o nią powycierał.

Pieski małe trzy szły prawie po DDRze,

maratonka jechała spokojnie na rowerze,

nagle jeden pod koło się ładuje,

klocki na obręczy zaciskam i hamuję.

-Gdzie psy smycz mają?- pytanie zadałam

-A co Cię to obchodzi?- od baby usłyszałam

-Następnym razem mogę nie zdążyć zahamować

I pani psa mogę niechcący staranować.

-Tylko spróbuj!- kurwiki w oczach miała

Z wielką trudnością się wysławiała.





Ale za to jeden miły kierowca, który na pasach wcale nie musiał mnie puszczać, ale uczynił to- rekompensuje wszystkie powyższe zdarzenia :)



A mój temat pracy MGR- jeszcze do dopracowania, ale sensem pracy będzie "Historia tras rowerowych w powiecie trzebnickim oraz ich walory kulturowe." Generalnie przez całą pracę magisterska się przetoczę :D

A to moi idole- chyba najlepsza z ich akcji to UŻYWANIE SŁUCHAWEK NIE BOLI. Ale żeby było tematycznie- w poniższym wygrywa parking dla rowerów :D

Mało pisania, dużo oglądania.

1. Dom -> praca -> AWF -> dom


























Po najedzeniu się z moją współmuffinkożercą powyższych wypieków ochota na spalanie naszła. A jak wiadomo milej spala się we dwójkę. Polecam Arka na telefon, nigdy nie zawodzi. Nie dzwonić gdy mu korba szeleści i łańcuch przeskakuje, oraz wódka w lodówce się chłodzi, bo mało km robi (:

I to przez następne półtora roku + pół roku obsuwy nim wyremontują Psie Pole.

OSOBIŚCIE mam w dupie korki, które przez durnowate wytyczenie objazdów są już nie tylko w okolicach Psiego Pola, ale przeniosły się na Wojnów. Rower mym wybawcą jest, ale po prostu gul mi lata, oczy krwią zachodzą, piana z pyska leci, jak sobie pomyślę, że przez PÓŁTORA roku, 19 MIESIĘCY mam ja jeździć tym DDRem! Dopóki był tam niewinny przystanek eNŻet to mi nie szkodził. Ale w momencie, kiedy robi się on jeden z GÓWNIEJSZYCH przystanków na Psim Polu, to możecie sobie wyobrazić, co się na DDRze dzieje- tempe człowieki- sami, z psami, z wózkami, laskami tylko MÓZGÓW zapomnieli zabrać!

Sielankowy poniższy obraz niech Was nie zmyli- zrobione tuż po odjeździe autobusu, a i tak już jeden co mózgu z domu nie zabrał się PANOSZY za krzakami.



Pomyślą sobie co poniektórzy- problem baba robi, przecież ulica obok... Powiadam Wam, żebyście nie myśleli więc. Ulica jest- POWIEDZMY że w ostateczności jadąc z w stronę centrum mogę na nią zjechać, ale co przy jeździe na Zakrzów, gdzie z wiaduktu sunęłam sobie zawsze aż przeciąg w uszach ponad 40 km/h. Jeżeli te bezmózgie homo-nie-sapiens sądzą, że będę tam hamować do 10 km/h dzwonić dzwoneczkiem i dziękować, że mi ustąpili to się mylą, OOOOOOOOJ się mylą! I boleśnie się przekonają o tym, że DDR to DDR, a nie przedłużenie chodnika K jego mać! Działają na mnie jak czerwona płachta na byka! (btw- byki nie widzą koloru czerwonego, podobnie jak CZŁOWIEKI DDRów)

Już dzisiaj zjeżdżałam z tego wiaduktu. Nie powiem, żebym pokojowo była nastawiona, a wręcz przeciwnie- CIĄGŁAM i CISŁAM moje SPD co by jeszcze swą frustrację rozładować. Gardło z chrypką, ale moje UWAGAAAAAAAAAAAAAA całkiem nieźle wyszło. Z tym że NIKT, NIKT, NIKT a NIKT na to nie zareagował, tylko stado baranów dalej stało i jak bezmózgi patrzyły się w drugą stronę. Tak z 30 km/h na liczniku było, dzisiaj obyło się bez ofiar.

Jeden, mały pozytywny aspekt remontu- przynajmniej mnie żaden zjeżdżający ze środkowego pasa pajac nie rozjedzie...





I jeszcze jakiś autobusokierowca prawie mnie dzisiaj na krawężnik zepchnął- wyprzedzał na skrzyżowaniu co raz mocniej do prawej zjeżdżając. A zrobił to tylko po to, żeby 10 m dalej w korku stanąć. Gdybym nie zahamowała i nie puściła pajaca to by się o mnie otarł. ZJEB dnia dzisiejszego nr 1, a nr 2...

Jak sobie cudownym asfaltem za Krzyżanowicami jechałam w stronę Pasikurowic słyszę grzeje za mną blachosmród. Z naprzeciwka jedzie następny. Ten z tyłu ciśnie, nie słyszę żeby zwalniał. Jak mnie nie wyprzedzi grzejąc setą co najmniej- i to w momencie mijania tego z naprzeciwka- to mi się cisnęło na usta... Mniejsza z tym co mi się cisnęło- można się domyślić. Bo na dupie samochodu naklejkę sobie przykleił SUBARU to myśli, że rajdowiec z niego! A że takie MENDY wyczuwam na odległość zjechałam maksymalnie do prawego pasa, w zasadzie jechałam po nim, co chyba było błędem. Raczej powinnam jechać środkiem, to przynajmniej nie miał by szans i pocisnąłby po hamulcach! (a przynajmniej miałabym taką nadzieję, że nie zrobi ze mnie maratonki w wymiarze 2D)

Cóż- dzień niezbyt spokojny, ale i tak lepszy niż wczoraj.Zastanawiam się jak postąpić z tym stadem baranów na mojej DDR.
a) olać i liczyć od 10 za każdy razem gdy tamtędy przejeżdżam
b) jechać ile pary w nogach i hamować z piskiem opon tuż przed, może nawet musnąć przednia oponą (trochę szkoda klocków i opon)
c) dzwonić do SM albo dać cynk POLIZEI, że więcej mandatów tam wlepią, aniżeli na Grunwaldzie za przechodzenie na czerwonym
d) nie zwalniać i bawić się w slalom z ryzykiem zaliczenia któregoś pieszego- z tym że jak znowu to będzie babcia to mogę ją wysłać na tamten świat
e) stawać i prawić morale bezmógim, tłumaczyć różnicę między DDR, a chodnikiem (i tak do usranej śmierci można...)
f) kupić air zound i podjeżdżać spokojnie, tuz za głową przystawić i tRĄBNĄĆ!!!
g) przymocować widły do kierownicy





I tak już dla uspokojenia- chmurzyło się, groźnie wyglądało, ale nic nie padało...




Patrzcie jak Japońce grzecznie reagują na dźwięk dzwonka- w Polsce to by nie zdało egzaminu. Nawet na ruchomych schodach schodzą na bok :D

&feature=related