I nadszedł taki dzien, że ruszyłam z majówką... :)

http://www.sports-tracker.com/#/workout/skript/b1b...

Podróż z Brna do Wiednia odbyła się już bez deszczu. Dobra godzina wyjazdu (jak nas nas!) - 10.00. Brak przedniej przerzutki (sprawnej) dawał się we znaki, podjazdy wykańczały, choć najgorsze było już za nami.



Po przekroczeniu granicy Czesko-Austriackiej zmiana widoków. Austriacka, przygraniczna "wioska":







I nagle widok mrożący krew w żyłach...



Fatalnie! Nawet połowy trasy nie zrobiliśmy... Bagażnik "Author" może posłużyć co najwyżej do wożenia bolerka od sukienki. Jak ja wtedy się zdecydowałam na taką atrapę... Podsumowując. Prócz niedziałającej przedniej przerzutki i jednego hamulca, dodajemy pęknięty bagażnik. Z drugiej strony w tym samym miejscu też zaczął pękać. To nie dzika Afryka, na pewno gdzieś się kupi bagażnik. Wiedeń w końcu! A tymczasem doraźne rozwiązanie:



W ten sposób poklejony bagażnik wytrzymał kolejnych siedem dni z sakwami o wadze ok. 16 kg. W żadnym odwiedzonym przez nas  sklepie nie było bagażnika pod sakwy. Jedziemy dalej w stronę stolicy, uśmiechem darzy nas każdy napotkany hydrant...



... aż zastaje nas zmrok.



Cel osiągnięty! No, może nie do końca, bo jeszcze trzeba znaleźć nasz kemping. Ale to już pikuś, prawda...? Nieprawda!



Nie, to nie pole namiotowe pod Wiedniem. To pole poległych w Wiedniu ;)  Problem A: nie mamy mapy, problem B: nie mamy nawigacji, problem C: jest druga w nocy. Skusiło mnie zakrzaczone, opuszczone miejsce na obrzeżach stolicy. Nie było rozważnym jeździć dalej i błądzić, skoro za kilka godzin wzejdzie słońce. Wybraliśmy nocleg na dziko. Poranek...



W Wiedniu to nawet ptaki głośniej ćwierkają i drzewa bardziej zielone, ja, wunderbar!





Na dworcu dostajemy mapy i garśc informacji odnośnie drogi do kempingu od pana z okienka "i". Po rozłożeniu namiotów odświeżamy się. Mile zaskakuje czystość i komfort tego miejsca. 12 euro za osobę na polu namiotowym.



Szlojsie automat obok sklepu rowerowego, który nie miał bagażnika pod sakwy...









(cholerny datownik!)


Nie odmówiliśmy sobie z Kamilem torciku wiedeńskiego...


... z widokiem na Hofburg.






Pokrążyliśmy do zmroku po mieście i zawinęliśmy się z powrotem do naszego obozowiska drogą wzdłuż Dunaju.



Jutro pierwszy maja, święto pracy. Wiedeńczycy w ciepły, wiosenny wieczór już zaczęli świętować...



My za to jutro nie odpoczywamy. Wybieramy się na Słowację. Na Bartysławskim polu namiotowym poczułam się jakbym grała w Eurotripie...

Dzisiaj dzień odpoczynku z wiedeńsą kawą w tle.
To miasto jest tak urzekające, że na karcie od aparatu kończy się miejsce. A sądziłam, że 32 gb wystarczy...
Dużo dróg rowerowych i rowerzystów, którzy potrafią jeździć. Szybko, płynnie, nie blokując innych.
Wiedeń-miasto, w którym nawet w toalecie słychać "dzień dobry" :)

Droga z Brna do Wiednia dosyć nudna po czeskiej stronie.
Austria zachwyca zaraz po przekroczeniu granicy.
Dużo błądziliśmy przed Wiedniem.
Mój bagażnik nie wytrzymał! czeka mnie w Wiedniu nowy zakup.
Nie udało Nam się znaleźć kempingu. Śpimy w krzakach przy drodze rowerowej:)

Odcinek Międzylesie-Brno.
Odsypiając poprzednią noc i susząc przemoczone rzeczy "niepotrzebną" suszarką, wyruszyliśmy dopiero koło 14. Bardzo męczący dzień, dużo podjazdów przebijając się przez Sudety. Dosyć chłodno, ale bez deszczu. Kamil cały czas prowadził, a ja gdzieś w oddali walczyłam z Trekiem bez przedniej przerzutki.
Spaliśmy w hostelu. Zamawianie pizzy po czesku zakończone fiaskiem- niby się udało, ale jedzenie nie dojechało. Wszystkie sklepy pozamykane, na głodzie poszliśmy spać. Budzik nastawiony punkt 7.00- godzina otwarcia pobliskiego Lidla ;)

Czeską przygodę czas zacząć! © maratonka

Jozin z Bazin © maratonka

Woretex © maratonka

Oglądać HD! :)

<object height="450" width="100%"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/UTxPY3_pOpM"> <embed src="http://www.youtube.com/v/UTxPY3_pOpM" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" height="450" width="100%"></embed></object><br>
Pokaż trasę GPS

"Po ulicach płyną już trosk potoki, skarg strumienie,
By wślizgnąć się za rogiem pod omszały bruk.
Nikt już nie chce słuchać dziś słów deszczowych opowieści
Na co komu obcych kropel deszczu szept?"



Niewyspanie spowodowane przyłożeniem głowy do poduszki o świcie miałoby swoje uzasadnienie, gdyby chociaż miało to przełożenie na wczesny start, a tak... Ani ja ani Kamil nie byliśmy tego dnia rześcy po- odpowiednio- jednej i trzech godzinach snu. Tak się kończy pakowanie wieczór przed wyjazdem :) To czym mogę się usprawiedliwić to fakt, że tak naprawdę na podróż zdecydowałam się dwa dni przed startem. Siłę do pedałowania zapewniała mi jak sądzę adrenalina spowodowana ekscytacją przed nieznanym ("współpedałującym" jak i perspektywą spędzenia tylu dni na siodełku) i zastanawianiem się, czy mój rower bez przeglądu po zimie w ogóle dojedzie do głównego celu wyprawy- Budapesztu!

Był to jeden z najnudniejszych dni. Fatalna pogoda, nadrabianie tempem popołudniowego startu, mało atrakcji po drodze. I mój stres, żeby nadążyć za Kamilem- aby nie przemknęło mu przez myśl, że pojechał z jakąś rowerową lamą i najlepiej ją gdzieś po drodze zostawić w lesie...




Dwa aparaty, dwa kadry, dwie perspektywy, jedna chwila.





"Początki opactwa henrykowskiego sięgają 1222 roku."







Jedyna tego dnia, dla mnie pierwsza w życiu przełęcz!



Nabytek ze stacji Pieprzyk. Kto raz gasił pragnienie tym sokiem, ten zna uczucie tęsknoty za tym smakiem. Rekomenduje towarzysz Kamil :)



Krótkie filmowe streszczenie dnia pierwszego:

Z barku czasu niepouzupełniane wpisy z przed dwóch dni- nadrobię jak wrócę :) Nie Szwajcaria, nie Ukraina, Budapeszt jednak- do poczytania za tydzień! Wielu przejechanych kilometrów i pogody na majówkę- dla wszystkich! :)

Rumaki na wypasie:



Zamiast zająć się jednym to trzema na raz. I zdążyłam raptem je umyć i wypolerować. A powinnam Trekiem się bardziej zająć, bo po zimie wciąż domaga się serwisu. I żadne tam mycie ani polerowanie mu nie pomoże.

Najsłodsze brzoskwinie w trakcie produkcji:





Nie mogłam go nie posiąść!



Wracając z Trzebnicy żaby zaczęły już swoje serenady. Taką latosnę to ja rozumiem!

Kręcenie po Wrocławiu. Najpierw na uczelnię. Przed koroną na "ósemce" podczepiłam się do jakiegoś małego "bzyka" co jechał 35 km/h i 2 km mnie podprowadził. Spóźniłam się i tak. Zajęć nie było, więc tylko wpisałam się na listę obecności. 3 godziny do następnych zajęć. W dziale praktyk wypełniłam ankiety odnośnie nieszczęsnych szkoleń- bez ich uzupełnienia nie dostałabym oceny z praktyki w liceum. I tak na wszystkie pytania zaznaczałam "Zdecydowanie nie" (Czy wykorzystałaś wiedzę zdobytą na szkoleniach? Czy uważasz, ze takie szkolenia powinny się odbywać? Czy tematy poruszone na szkoleniach były wyczerpujące?).

Mogłam jechać do domu, ale zdecydowałam się pozałatwiać kilka spraw. Między innymi pozbyć się trochę złota z sejfu.

W końcu złożyłam podanie o wyrobienie dowodu- takowy zaginął gdzieś w akcji kilka miesięcy temu. Do tej pory nie przyszło mi zawiadomienie o wziętym kredycie czy jakiejś karze do zapłacenia- jestem prawie pewna, że ten mały plastik gdzieś w domu jest. Aczkolwiek gdzie mogłam to szukałam. Zapewne znajdzie się KIEDYŚ przypadkiem w całkiem banalnym miejscu. Podobnie jak kluczyk do zapięcia, które mi wisiało na kierownicy i pojechałam do serwisu je rozciąć. A potem spojrzałam na pęk kluczy do domu i wykonałam zamaszysty "facepalm" widząc przypięty do nich tajemniczy mały czarny kluczyk. A szukałam wszędzie :D

Fosa miejska:







W "międzypracy" dokręciłam kilka km- widok z Mostu Milenijnego:





W tle Most Rędziński:







I stało się! Zajrzałam do "Rowery stylowe" i nie wyszłam z pustymi rękami. Skoro już zdecydowałam się porzucić plecak na rzecz sakw postanowiłam sobie umilić montaż i demontaż sakw. Te Lidlowe był dosyć kłopotliwe- zapinane na rzepy od tyłu. Ale miały duży plus- jak chciałam iść do jakiegoś sklepu i miałam wizję demontażu i ponownego ich zakładania to po prostu mi się odechciewało.

Dałam się skusić na coś nieznanego- totalnie "waterproofowa" holenderskiej firmy "new looxs". Usztywniana, 20 litrów. Dosyć pojemna. Jedna komora, w środku mała kieszonka, plus zewnętrzna mała kieszonka na zamek. Nie wiem tylko jak się sprawdzą plastikowe haczyki na bagażnik. Kosztowała mnie 246 zł (po zniżce!), mam więc nadzieję, że da radę udźwignąć moje codzienne bagaże.

Model: Varo Waterproof Pannier Large (wersja z poprzedniego sezonu jest z zamknięciem na klamry).

Ma do przyczepienia pasek na ramię, co też jest ważne jak się potem gdzieś biega z tą sakwą (po sklepach na przykład ^^). Do tego dołożyłam jeszcze lampkę przykręcaną do bagażnika- często przy sporym obładowaniu tej przy sztycy nie widać.