"Po ulicach płyną już trosk potoki, skarg strumienie,
By wślizgnąć się za rogiem pod omszały bruk.
Nikt już nie chce słuchać dziś słów deszczowych opowieści
Na co komu obcych kropel deszczu szept?"



Niewyspanie spowodowane przyłożeniem głowy do poduszki o świcie miałoby swoje uzasadnienie, gdyby chociaż miało to przełożenie na wczesny start, a tak... Ani ja ani Kamil nie byliśmy tego dnia rześcy po- odpowiednio- jednej i trzech godzinach snu. Tak się kończy pakowanie wieczór przed wyjazdem :) To czym mogę się usprawiedliwić to fakt, że tak naprawdę na podróż zdecydowałam się dwa dni przed startem. Siłę do pedałowania zapewniała mi jak sądzę adrenalina spowodowana ekscytacją przed nieznanym ("współpedałującym" jak i perspektywą spędzenia tylu dni na siodełku) i zastanawianiem się, czy mój rower bez przeglądu po zimie w ogóle dojedzie do głównego celu wyprawy- Budapesztu!

Był to jeden z najnudniejszych dni. Fatalna pogoda, nadrabianie tempem popołudniowego startu, mało atrakcji po drodze. I mój stres, żeby nadążyć za Kamilem- aby nie przemknęło mu przez myśl, że pojechał z jakąś rowerową lamą i najlepiej ją gdzieś po drodze zostawić w lesie...




Dwa aparaty, dwa kadry, dwie perspektywy, jedna chwila.





"Początki opactwa henrykowskiego sięgają 1222 roku."







Jedyna tego dnia, dla mnie pierwsza w życiu przełęcz!



Nabytek ze stacji Pieprzyk. Kto raz gasił pragnienie tym sokiem, ten zna uczucie tęsknoty za tym smakiem. Rekomenduje towarzysz Kamil :)



Krótkie filmowe streszczenie dnia pierwszego: