Niesamowite jak zwykła rozmowa może rozwiać wszelkie wątpliwości i naładować energią.

Naprawdę nic nadzwyczajnego- dwie dwudziestoczterolatki z paczką chrupek kukurydzianych i swobodna gadka przerywana niekiedy głośnymi wybuchami śmiechu, a nawet brzydkimi słowami. Ja mówię, ona przytakuje, ona mówi, ja przytakuję. I tak przytakując sobie przez 2 godziny wyciągnęłyśmy ogrom wniosków. Ot, na przykład taki, że Redd's grejpfrutowo-ananasowy nie smakuje jak piwo. Były jeszcze przemyślenia mniej spożywcze.

Najpierw uczelnia, ostatnie (!) zajęcia z markjetingu, praca (cudowne, ogarniające dziewczyny, z którymi w końcu mogę zrobić cruzado żeńskie!), podmiana Treka na GTIXa w Bikeklinice, praca (pani trener, gorąco jest!), i z pod Magnolii już razem z Martą pojechałyśmy w stronę Wielkiej Wyspy.

Po spotkaniu wracałam do domu tak szybko, że oddechu złapać nie mogłam, opony zakłócały ciszę nocną. Energii w sobie tyle miałam, że o 2.00 w nocy wyszorowałam fugi pod prysznicem.

Mroźny Kraków © maratonka