W domu byłam dopiero przed 19.00. Szybko przebrałam się, żeby zdążyć jeszcze na zachód słońca.



Gdy słońce schowało się za horyzont zastanawiałam się czy jechać dalej czy wrócić. Przypomniałam sobie, że wrzuciłam do kieszeni mp3, co zmotywowało mnie do wykręcenia jeszcze kilku samotnych kilometrów. Niestety okazało się, ze prócz "Dżemu" nie było tam nic godnego nadwyrężania błony bębenkowej. Z "Dżemem" w uszach dojechałam do Siedlca, gdzie odbiłam na Łozinę. Za Domaszczynem włączyłam sobie Zorbę i pedałowałam z tymże rytmie- ok 30 na godzinę było. Nic tak nie motywuje do zwiększenia prędkości jak jazda po zmroku przez las!

Lewy pedał kręci się z takimi oporami, że ledwo po przyjeździe do domu mogłam go obrócić ręką. Tymczasowo zamontowane były pożyczone Wellgo. Czas na nowe...!