Będąc dalej zafascynowaną i niesamowicie podekscytowaną faktem usłyszenia tych skrzypiec na żywo podsyłam Wam kolejny utwór. Nie tylko posłuchajcie- obejrzyjcie, szczególnie od 2:40 i do końca!




Noc minęła tak, ze nie minęła, bo dla mnie jej w ogóle nie było. Ani minuty tej nocy nie spałam, bo dziennik pisałam. Totalnie na odwal, niechlujnie, doczytać się nie można- nie znoszę takiej biurokracji i to tak ze złości było trochę pisane- nie mogło więc być ładnie.

Skończyłam (powiedzmy) dziennik, pojechałam po podpisy do mojego N i dyrektorki (która żaliła się mojej koleżance z praktyk, że ma zapalenie pochwy- bez ściemy, od czwartku w pokoju wuefistów mają z niej "bekę"). Mi nie zdążyła się wyżalić, nawet dziennika nie przewertowała.

Pogoda dzisiaj aż się prosiła, żeby dłużej się wietrzyć! Ale z racji braku snu leniwie zajechałam na białym Treku na dwór. Jak zawsze po nieprzespanej nocy nie położyłam się- szkoda mi dnia. Po raz 3 dzisiaj wgrywałam filmik z Mulhacena i po każdym wgraniu odkrywałam, ze jeszcze coś muszę dopracować, zmienić, dodać, przestawić, ściszyć...

Nie powiem, żebym jakoś specjalnie tęskniła za liceum. Ale za tą drużyną, za treningami, "kołczem". Na sentymenty mnie wzięło jak zobaczyłam dzisiaj to zdjęcie. Wisi i wisi... Kaligrafia mojej roboty :)



I w oryginale:



W parku zrobiło się gęsto na ławkach:



Odra znika!