Oczywiście nie miałam przy sobie naklejki. Gdybym nawet miała to szybko zrobiłam bilans ewentualnych zysków i strat- tylko 1 rower przypięty do stojaków sugerowałby zbyt wyraźnie, że karną pałę nakleił mu właściciel białego Treka. Oczami wyobraźni zobaczyłam spuszczone powietrze z kół lub przebitą oponę za odgięcie wycieraczek. Dałam sobie spokój. Trek się zmieścił.

Tracę głos. Już drugi raz tej zimy. Wodny katar siadający na gardło, zatykające się uszy. Nie mogę krzyczeć! CHYBA ŻE W INTERNECIE ^^ Na szczęście jeszcze mi mowy nie odjęło.

Jak przedwczoraj zaaplikowałam sobie cudowną miksturę czosnek+mleko+miód mało nie spłukałam sobie głowy w toalecie. 2 ząbki na pół szklanki mleka i pieczenie w środku+mdłości gwarantowane. 2 ząbki... Co to dla mnie! Twardym trzeba być...

Poratowałam się mlekiem, żeby jak najszybciej wypełnić żołądek. Nie róbcie tego nigdy!

Szkółka... Miałam kontrolę przez nauczyciela akademickiego- hospitował moje biedne zajęcia. Tak biedne, że nawet osnowy nie rozpisałam tylko jedną prowadzoną jednostkę lekcyjną.

Nauczyłam się grać w manso! Gra stara co najmniej jak mój nauczyciel :)

Otóż:








Zadaniem drużyny A jest dobiec na pole drużyny B i dotknąć czerwonego pola zwanego manso. Aby nie dopuścić do tego drużyna B stara się wyrzucić, wypchnąć zawodnika A z boiska- nadepnięcie na linię boiska oznacza eliminację zawodnika z gry. W bazach zawodnicy są bezpieczni- Ci co obiegają dookoła boisko nie mogą z zewnątrz im przeszkadzać. W momencie gdy zawodnik A dostaje się do bazy B i są tam zawodnicy B- walczą ze sobą- kto kogo wypchnie poza boisko.

Dotknięcie ręką "Manso" to punkt dla drużyny.

Taka gra :) Nieźle się panowie z 3. klasy targali. Niestety sala była za mała na wyrośniętych chłopów i boisko zbyt małe, ale na dworze i większym polu- mniezła frajda, sama bym pograła!

(to nie moi licealiści;))