Pojechałam na koniec świata 2 km po pieczarki do warzywniaka. W sumie byłam gotowa przepłacić nawet dwukrotnie za te co bliżej sprzedają, ale jak zobaczyłam te pieczarunie wielkości mego małego palca to jednak się przemogłam.

Szybko mój entuzjazm nie trwał, wszak w słynnym warzywniaku na Psim Polu kolejka wychodziła za drzwi. Fakt, że pieczarki były dwa razy tańsze. Fakt, że były duże. Ale ich wielkość nie wygrała z długością kolejki, którą tworzyły babuleńki.

Na Olimpową Wigilę postanowiłam więc zrobić trufle.

Małe to, zrobione w godzinę (sztuk 50) a wszyscy się zajadali. Każde "omnomnomnom" przy rozgryzaniu trufli odbierałam jako komplement.




Poza tym jeszcze zajechałam na pocztę po odbiór zamówionego egzemplarza...