Noc w pociągu jak to zwykle bywa była dosyć ciężka.



Żeby nie było zbyt ciężko w ruch poszły muffinki.






10:40 dojechaliśmy do Zakopanego- pogoda nie zamierzała z nami współpracować.




Dotarliśmy do Doliny Chochołowskiej- czekało nas 12 km w lekkim deszczu by dotrzeć do schroniska. Ze względu na dysc, "szybkościemnianie" i ciężką noc (niektórzy nie spali w ogóle) Polana Chochołowska była naszym jedynym celem na piątek.

W drodze- cała piątkowa ekipa :)



Po integracyjnych zabawach i rozmowach popadaliśmy jak muchy- większość przed 23.00. Pozostali mniej więcej do 24.00 nawiązywali znajomości z pozostałymi ekipami zameldowanymi w schronisku.



Z założenia mieliśmy spać na podłodze, jednak udało się załatwić noclegi na łózkach za 20 zł. Jak ONI to zrobili- nie wnikam ;)



Wyjście następnego dnia dopiero o 10.00. Trochę snu zrobiło swoje, aczkolwiek pierwsze kilometry po błocie były bardzo męczące. Nudne po prostu :)



Im wyżej, im zimniej, im więcej śniegu- tym lepiej! Czekał nas najtrudniejszy moment trasy Polana Chochołowska- Hala Ornak.



Przerwa na herbatę :)



Im mocniejszy wiatr- tym ciężej.





Ornak- 40 minut



I się zaczęło!





Wzlotów nie było, same upadki. Po to, żeby nie odlecieć z podmuchem wiatru. Jest ok!





I z tym podmuchem wiatru moja niebieska kurtka-sauna, która była przewieszona na plecaku poleciała w siną dal.




Prezes rzucił się w pogoń...



Gdyby nie kosodrzewina, na której kurtka się zatrzymała i szybki Wojciech raczej bym jej już nie zobaczyła. Z drugiej strony... Byłby pretekst, żeby kupić nową.



Najważniejsze, żeby nie zwiało ze szlaku!





Najgorsze a zarazem najlepsze (tego dnia) za nami. Fakt, że było momentami dosyć niebezpiecznie- wystarczyło drobne zachwianie równowagi i turlanie z górki gotowe.



Tup, tup między kosodrzewiną. W końcu dotarliśmy do Hali Ornak.



foto by Asia

Spotkaliśmy po drodze część ekipy, która wyjechała w piątek- nie chcąc tracić dnia wybierali się na Ornak. Mimo późnej godziny udało im się dotrzeć nim się ściemniło. Wiatr nie był dla nich łaskawszy niż dla nas ;)

foto by Asia


Na ten moment czekaliśmy- wszyscy razem! Ekipa z czwartkowego i piątkowego pociągu, samochodziarze i autostopowicze- w sumie sztuk 39 :)



"Niewiele pamiętam, upadam byle gdzie"



Następnego dnia (niedziela) nastąpił rozłam ekipy- na tych co musieli wrócić jeszcze tego samego dnia, i na tych, którzy nic nie muszą ;)

Część ruszyła więc z stronę Zakopanego, aby zdążyć na pociąg o 14.00. My zaplanowaliśmy Czerwone Wierchy.

Przerwa na lunch i wygrzewanie się w słońcu. Pogoda była cu-do-wna!







Buka tu była.



A masz!



Jurand ze Spychowa brnie przed siebie.



I tutaj zaczęły się schody. Schody a raczej przekonaliśmy się co mijający nas turyści mieli na myśli, że będzie nami pomiatać. Co prawda do Ciemniaka zostało nam raptem 40 minut, ale przy taki oporach podróż by trwała z dobre 2 godziny. O ile wcześniej by kogoś nie zwiało.



Próba zdobycia Ciemniaka. Weszliśmy kawałek i zeszliśmy. Zbyt ryzykowne byłoby pchanie się na szczyt.


&feature=youtu.be


Niestety coś mi się stało z aparatem, bo prześwietla mi wszystkie zdjęcia prócz tych robionych w trybie "Inteligentny auto"- filmiki jak widać również przesadnie rozjaśnione.



Niektórzy chcieli wzbić się w powietrze, a potem nie mogli się zatrzymać :D



I stało się! Wywiało nam jedną karimatę. Tym razem nikt się po nią nie fatygował- zbyt stromo i znowu wiatr.









Przekąska na polance.



Giewont



Zakopane. Obowiązkowo był oscypek na ciepło z żurawiną. A temperatura zaskoczyła nie jednego górala chyba, bo o godzinie 16.00 było 15 stopni i bardzo ciepły wiaterek! Że niby listopad? :)







Przez wiatr i niezdobycie Czerwonych Wierchów byliśmy dosyć wcześnie na Krupówkach. Zjedliśmy obiad, odpoczęliśmy. Rozstaliśmy się z piątką, która wracała samochodem i powoli dowlekliśmy się do dworca. W przedziale odwiedził nas niespodziewany gość.








We Wrocławiu byliśmy przed 6.00 rano. Wracałam z Wojciechem, wzięłam rower i rzeczy, które zostawiłam przed wyjazdem i 8 km powrotu. Tym razem plecak był o wiele lżejszy.

Okazało się, że mamy 8 tydzień dydaktyczny (kiedy to zleciało!) i od dzisiaj zaczynają mi się pewne zajęcia. 2 godziny snu, na uczelnię ("Dzisiaj nie będę sprawdzać obecności"- skoro już się pofatygowałam to mogła by to uczynić- nie miałabym wyrzutów, że przerwałam swój błogi sen).

Podsumowując wyjazd:
Spędziłam 4 dni z cudowną ekipą, zostałam wydymana przez wiatr jak nigdy w życiu, oderwałam się od codzienności.

Piątek: Dolina Chochołowska- Polana Chochołowska Schronisko PTTK (12 km)
Sobota: Polana Chochołowska-Ornak-Hala Ornak Schronisko (13 km)
Niedziela: Hala Ornak-prawie Ciemniak ;)- Kiry (11 km)

WIĘCEJ, WIĘCEJ, WIĘCEJ!