WCZORAJ...

świętowaliśmy brata urodziny. Przez myśli mi nie przeszło kiedyś, gdy roztrzaskałam mu w trakcie kłótni klawiaturę na głowie (pewnie dlatego teraz taki mądry :)), że poświęcę wolną niedzielę na robienie tortu dla niego. To były wojny! A dzisiaj- ćwierćwiecze i wyprowadzka z domu.







Na rolkach wczoraj raptem 10 km- po prezent. Po zjedzeniu tortu 10 km wybiegania w tempie ok. 6 min/km- w ramach przygotowania do maratonu.

Szczęście w nieszczęściu czyli pech czy szczęście?

Pytanie natury filozoficznej.

Otóż:
Wyjeżdżam z domu. Przypomniało mi się, że nie wzięłam kluczy do klubu, a zamykam dzisiaj! PECH!
O kluczach pomyślałam będąc zaledwie 0.5 km od domu. SZCZĘŚCIE!

Jadę przez światła na Pilczyckiej. Trach! I łańcuch zerwany. nie tyle zerwany co źle go spięłam. PECH!
Do rozpoczęcia pracy mam niemal 50 minut, do pokonania 3 km, nieopodal (0.5 km) na Lotniczej znajduje się sklepik rowerowy. SZCZĘŚCIE!

Więc pech czy szczęście? Niby pech, bo zdarzyło się coś co nie powinno, jednak szczęście, że z obydwu sytuacji szybko wyszłam cało. Po pierwsze fakt, że szybko przypomniałam sobie o kluczach, po drugie- zerwanie łańcucha zdarzyło się akurat wtedy, gdy miała sporo czasu do rozpoczęcia pracy i nieopodal znajdował się sklep, w którym pożyczyłam rozkuwacz.

Oczami optymisty- szczęście. I pozostańmy przy tej wersji biorąc pod uwagę ostatnie wydarzenia ;)

Przed pracą 1.5 godziny plażówki na Morskim Oku. Nie zapomniałam jak się gra (ufff...), ACZKOLWIEK technika po tak długiej przerwie pozostawia wiele do życzenia. Wniosek z tego taki, ze trzeba częściej grać!