Jak mi się dzisiaj nie chciałooooooo...!

Ale jak może się chcieć po imprezie skończonej gdy już świtało, po spaniu z budzeniem się co chwilę z czyjąś ręką na swojej twarzy i powrocie do domu o 16.00.

I ta końcówka dnia jakaś taka... Do niczego była. Nawet pedałować nie miałam ochoty. Niby miałam podjechać do chłopaków (chłopak nr 1 i chłopak nr 2), ale ogarnęła mnie niemoc. Psychiczna i fizyczna.
Czasem wśród tych wszystkich cudownych dni zdarzy się taki, w którym nie tryskam energią i czuję się jak stara sparciała guma od gaci. "Czasem" wypada średnio raz na miesiąc.

I już się zbierałam do położenia się o "ludzkiej" porze, czyli tego samego dnia, którego się obudziłam, ale telefon odbieram od chłopaka nr 1 i dostaję informację, że w zasadzie czekają (wraz z chłopakiem nr 2) pod MYM domem. Nie wypadało robić z siebie domatora. Rundka po Wrocławiu.



Lansowanie się w różowej koszulce przy 7 stopniach, gołych łydkach i rękawiczkach z krótkimi palcami NIE uprzyjemniało jazdy. Mówił chłopak nr 1, że będzie mi zimno, ale kto by tam go słuchał... A jednak czasem można wyjść na tym dobrze, wezmę pod uwagę ten fakt następnym razem.

Chłopak nr 1



Chłopak nr 2 i jego najjaśniejsza gwiazda



Nie-chłopak nr 3



Chłopaki tankują



A nie-chłopaki fotografują.
Kierownica chłopaka nr 1





Drugi raz w tym tygodniu szykowanie urodzinowej niespodzianki, stąd wczorajszy brak wpisu- znowu doby nie starczyło, żeby coś wykręcić...