Czyli nowo nabyta umiejętność. Proszę sobie wyobrazić jak bardzo trzeba nudzić, ażeby doprowadzić mnie do stanu, w którym z otwartymi oczami wpatrzonymi w "cudownego" profesora przechylałam się to na prawo to na lewo.

Dzisiejszy powrót z pracy jeszcze większą męczarnią niż wczoraj. I 1/3 trasy jechałam z przymkniętymi oczami. I jeszcze wiatr! To już nie było przyjemne.

Czas założyć 3. parę spodni, bo udka zmarzły. Ostatecznie mam jeszcze spodnie narciarskie, ale to już na -20 zostawiam. I w ogóle dzisiaj w nocy wszędzie mi było zimno. Przynajmniej jak się napchałam kokosowymi Princessami i pączkami to energii było tYYYYYYYYYYle, a teraz... Czołgam się na tym góralu, a nie jadę.