... i obiecuję sobie, że na ten wpis mnie przeznaczę więcej niż 10 minut. Zatem czas start! Zdjęcia będą marne, bo Picasa jest do niczego.


Po Sandomierzu był kolejny deszczowy dzień, a po deszczowym dniu dzień słoneczny, choć wietrzny. Jako że wiało w plecy, a dobra (powiedzmy) pogoda była zapowiadana na rozpustne trzy dni, ruszyliśmy w stronę Ukrainy.

Plan był taki, żeby od Huty Józefów dojechać przez Zamość jeszcze tego samego dnia do naszych wschodnich sąsiadów.


Tomek minimalizując obciążenie zdecydował się na plecak. Ja targałam swoje sakwy.





I tutaj się pochwalę, że w trzeciej klasie szkoły podstawowej zajęłam pierwsze miejsce recytując wierszyk.

"W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie
I Szczebrzeszyn z tego słynie.

Wół go pyta: "Panie chrząszczu,
Po co pan tak brzęczy w gąszczu?"

"Jak to - po co? To jest praca,
Każda praca się opłaca."

"A cóż za to pan dostaje?"
"Też pytanie! Wszystkie gaje,

Wszystkie trzciny po wsze czasy,
Łąki, pola oraz lasy,

Nawet rzeczki, nawet zdroje,
Wszystko to jest właśnie moje!"

Wół pomyślał: "Znakomicie,
Też rozpocznę takie życie."

Wrócił do dom i wesoło
Zaczął brzęczeć pod stodołą

Po wolemu, tęgim basem.
A tu Maciek szedł tymczasem.

Jak nie wrzaśnie: "Cóż to znaczy?
Czemu to się wół prożniaczy?!"

"Jak to? Czyż ja nic nie robię?
Przecież właśnie brzęczę sobie!"

"Ja ci tu pobrzęczę, wole,
Dosyć tego! Jazda w pole!"

I dał taką mu robotę,
Że się wół oblewał potem.

Po robocie pobiegł w gąszcze.
"Już ja to na chrząszczu pomszczę!"

Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie,
Bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie."



Chatki me drewniane ukochane!





Gdybym nie przuciła roweru na rzecz skutera, kolano byłoby całe. Kiedyś musiał być ten pierwszy raz.




"Skrót" tuż przed Zwierzyńcem.





Zwierzyniec pełen ssaków...





Kościółek na wodzie



Ryś zaplusował!



Nie bądź frajerem, jeździj rowerem. Kto jeździ skuterem ten jest frajerem! Także tego... Przejdźmy dalej.

Browar Zwierzyniecki jako obowiązkowy punkt wycieczki. Browar jak browar. PIWA!





Chatka <3



Roztoczański Park Narodowy



Wschodni rozstaw szyn



Chaaaaatka Puchatka!



A w tej pewnie mieszkają trzy świnki.



Tuz przed Zamościem.



Zamojski rynek. Spokojnie, ładnie, czysto.

Zamojski rynek © maratonka

Opuszczamy Zamość, słońce chowa się za horyzont.





Up & down. Jeszcze przed granicą.



Hurra! Po zmroku przekraczamy przejście w Hrebenne. SAMOCHODOWE. Jako że mamy dwa rowery to w sumie cztery kółka ;) Oczywiście jak to z rowerem - nie stoimy w kolejce. Ukraiński granicznik podejrzliwie pyta nas o ubezpieczenie. Tomek wyciąga kartę EKUZ, potem wciska mu Alpenverein. Ja gorączkowo myślę co pokazać, już trzymam w dłoni kartę z Centrum Krwiodastwa informującą o grupie krwi, kiedy zakłopotany (o)granicznik oddaje Tomkowi dokumenty, moich nawet nie sprawdza i puszcza. Uciekamy w głąb Ukrainy!



Mija... 180 kilometr, 185... Spaaaać... Zjeżdżamy w pierwszą boczną dróżkę do lasu, a tam... Nawet nam się nie marzyło!



Namiotu nie braliśmy, wszak to były tylko 3 dni.

Już Ci pomagam tylko zrobię zdjęcia!



Stopawiczki.



Добрий ранок! Mata (nie)samopompująca po raz kolejny doskonale się sprawdza.



Miejscówka była rewelacyjna. Blisko drogi, sporo drewnianych altanek. Opuszczamy leśny hotel i ruszamy w stronę Lwowa. 40 km do celu!



Ps. Pół godziny. O 20 za dużo.